Afzien maar het komt gelukkig goed

Sambor Prei Kuk – Pray Khan, 24 december 2023. 83,8 km incl. lift 22 km

Bij de homestay familie hebben we boven een prive slaapkamer met muskietennet. Er staan nog 5 bedden op de algemene ruimte. Het is een houten huis op palen. Het ziet er allemaal netjes georganiseerd uit. Beneden is er een dames en heren toilet met douche. Wel koud maar dat vind ik niet erg. We zitten onder het huis aan de grote tafel, er is thee en koffie voor ons neer gezet. De familie’s die mee doen aan de homestay’s krijgen om de beurt gasten. Voor ons heeft de organisator een uitzondering gemaakt omdat we op de fiets zijn. Hij heeft een homestay buiten het dorp en niet aan de grote weg en van de weg af zodat we rustig kunnen slapen. We doen ’s middags niet veel meer. Een spelletje Rummycub en we lezen de krant.

Als ik in het huis geluiden hoor en geuren ruik ga ik kijken bij de moeder die aan het koken is. Ze zit op de grond bij een butagasfles met een wok erop. Ze maakt chicken met ginger. De ginger is in fijne reepjes gesneden, de kip wordt eerst gefruit in olie met knoflook en daarna gaat de ginger erbij. Beetje water erbij en het deksel op de wok. Daarna nog wat soyasaus en lenteui en het gerecht is klaar. Ze heeft ook heerlijke soup gemaakt en varkensvlees met boontjes. We krijgen er ook rijst bij. Iedereen die thuis komt, komt bij ons kijken. Er zijn 5 meisjes waarvan de oudste 10 is en 1 jongetje ook ongeveer van die leeftijd. Ze zijn in het begin verlegen maar ze durven steeds dichterbij te komen. Na het eten doen we een spelletje Rummycub en ze komen nieuwsgierig meekijken. Bij het 2e potje doet er een meisje mee en bij het 3e spelletje zitten we met zijn allen aan tafel en doen ze allemaal mee. Heel leuk hoe snel kinderen het spel door hebben, alleen de moeder moeten we helpen, die doorziet het niet zo snel. We hebben allemaal plezier maar gaan om 8 uur naar bed. ’s Morgens hebben we bij de familie ontbijt. Er is gebakken noodles met groenten en vlees, gebakken rijst met groenten en gebakken ei, thee en water. Ze maken veel te veel eten voor ons. Hoewel we veel energie verbruiken eten we niet veel.

We vertrekken nadat iedereen ons uitgezwaaid heeft. De weg is mooi maar na 2 km hoor ik een raar geluid van metaal en er blijkt een grote spijker door mijn band heen te zijn. Vlak voor een huis waarvan de familie met zijn allen buiten staan te praten. We rijden het erf op en ze komen kijken wat er aan de hand is en schudden allemaal hun hoofd. Hans haalt mijn achterwiel eruit en probeert de spijker eruit te trekken. Er moet een tang aan te pas komen om hem eruit te halen. De band kunnen we weg doen, zulke grote gaten zitten erin. We hebben gelukkig nieuwe reserve banden bij en met behulp van een paar mannen en de moeder wordt er een nieuwe band ingelegd. Een jongetje brengt de fietspomp.

We kunnen weer verder na iedereen bedankt te hebben. Een geluk dat het in een dorpje gebeurd en niet ergens ver van een dorpje of huizen. We kijken na zo’n 60 km of we met iemand mee kunnen rijden. Er komen weinig busjes of grote auto’s langs. In het dorpje zien we wel 2 bussen onder de huisjes staan maar er is geen chauffeur. Bij een volgend huisje wordt de man gebeld om ons verder te rijden. De buren en 8 kinderen staan ons aan te gapen. Er zijn 2 telefoons door de vrouw des huizes om haar man te bellen. Van de ene naar de andere telefoon. De zoon des huizes van 8-9 jaar rijdt op zijn brommertje om zijn vader te halen. Na enig overleg over de prijs met de vader brengt hij ons naar het volgende dorpje. Maar we hebben niet geweten dat de weg zo slecht was. 20 km hobbelen en schuiven van links naar rechts om de putten te ontwijken komen we 2 uur later in het dorpje aan. We gaan er op het kruispunt bij de markt uit. We betalen hem de prijs en geven het bedrag wat we afgedongen hebben aan fooi. Dat was het wel waard. Wat een route.

We drinken eerst wat en gaan kijken waar we kunnen slapen. Ik heb 4 adressen van homestay’s. De eerste is een village homestay. Er kunnen 20 mensen boven in het huis slapen maar er is geen family die zich over ons ontfermt. Eten moeten we op de markt halen. Toilet is een hurk wc en de douche is een bak met water. We kijken nog verder. De volgende homestay is een lieve familie met groot houten huis zoals iedereen hier heeft. Boven 1 prive kamer en een grote ruimte met enorm veel bedden. Muskietennetten boven de bedden, schone handdoeken. We besluiten hier te blijven vannacht. Eten moeten we op de markt halen of in een restaurantje aan de straat.

Aan de andere kant van de straat is alles afgezet met tafels en stoelen. Er is een grote bruiloft vanavond. Dat zal lawaai worden. We worden door de neef van de eigenaar van onze homestay uitgenodigd om mee te gaan naar de bruiloft. We kunnen er eten en drinken en dansen als we betalen aan de bruidegom. Dat doen we. We wassen ons met een bak met water en kleden ons netjes aan. De dames worden in de make up gezet en de haren worden gedaan. Iedereen is in opperbeste stemming. Om half zeven vertrekken we 100 meter verder naar het huis van de bruid waar het feest gehouden wordt. Alles is met blauw witte kleden versierd. De tafels en stoelen met wit en rood. Er worden heel veel gasten verwacht. Ik schat dat er voorzo’n minimaal 200 honderd gasten gedekt is. Netjes een soepkop, een glas en bestek in een plastic zakje tegen het stof. Er kunnen 8 gasten per tafel zitten. De hele straat wordt in beslag genomen. Er is een groot podium met show dames die dansen en er is een soort Gerard Joling die zingt. Allemaal loeihard. We kunnen niet met elkaar praten zo hard is de muziek. De 5-6 show meisjes dansen met elk nummer mee en kleden een paar keer om, om in een andere outfit te verschijnen. Er is ook een zangeres die zo af en toe zingt. De grote lol is er als er 1 van de gasten gaat zingen op het podium. We ontkomen er niet aan want onze gastheer met zijn vrouw gaat ook een nummer zingen en onze tafelgenoten moeten mee op het podium dansen.

We worden van alle kanten gefilmd. Gelukkig kunnen we na 1 nummer weer terug naar de tafel. De rest blijft nog een nummer op het podium. Ook dansen we voor het podium mee als onze gastheer ons uitnodigt. Er komen gelijk meer mensen mee dansen.

Pray Khan – Koh Ker, 25 december 2023, 26,3 km. Lift van Pray Khan – Koh Ker 84 km.

Een rustige koude nacht. Het houten huis is aan alle kanten open en er staat al dagen veel wind en de temperatuur is flink naar beneden. Het is ook nog eens bijna volle maan en een heldere lucht en het is een koude nacht. We pakken half de nacht extra dekens. Er liggen op de andere bedden allemaal gestikte dekens dus we hoeven geen kou te lijden. Lastig is als je ’s nachts naar beneden en naar buiten moet naar het toilet. Gelukkig hebben ze een lamp aangelaten in het toilet gebouwtje. ’s Morgen eten we op de hoek bij de markt gebakken noodles en gebakken wafels en sticky rice. In het restaurantje hebben we thee. Dan op pad naar de Tempels van Pray Khan. Een vierkant tempel complex midden in de jungle. Al vanaf het jaar 900 zijn deze tempels door de toenmalige koningen gebouwd. Iedere nieuwe koning bouwde er een Tempel bij. Buiten het vierkant wat omringd was door water staan in de wildernis nog een aantal tempels. Eentje is al gerestaureerd. De anderen zijn gedeeltelijk ruïnes maar goed te zien hoe ze er uit gezien hebben. Na het tempel complex is het veel zand en grint waar we steeds af moeten stappen. We ploeteren ons door het zand en grint heen totdat we op een stuk komen naast een fruitboomgaard waar de weg nieuw gemaakt is door een stuk jungle om te ploegen. Daar is niet over te fietsen en we komen uit in de jungle. Er is geen weg of pad meer. We besluiten om te draaien Hoe het verder moet zien we straks wel. Terug over het zand en door het grint lijkt het sneller te gaan. We kunnen iets meer op de fiets blijven zitten en we zijn al snel in het Tempel complex.

We rijden naar de markt op zoek naar iets te eten. We stoppen bij een klein shopje en nemen een worstje en een fruit smoothy. Er is een geldwissel kantoortje naast de shop. De man komt met ons praten. Hij spreekt wat Engels en we vragen hem of hij iets weet om naar Koh Ker te gaan. Een bus, minivan, truck? Hij schudt zijn hoofd. Ver zegt hij. Hij is er nog nooit geweest. Als ik op Google Maps kijk is het 85 km. Nee niet ver zeg ik.

Dan wordt er actie ondernomen, een vrouwtje die gebeld is komt op haar brommertje en beduidt ons dat er iets geregeld gaat worden. Ze zwaait met haar arm en praat in het Khmer tegen ons en lacht veel. Haar man is onderweg met een busje vanuit Phnom Penh en kan er over 1 uur zijn. We spreken een prijs af en wachten af. Het wordt steeds later en tegen 5 uur is hij er en worden de fietsen en wij in het busje geladen. De eerste 30 km is geasfalteerde weg. Hij rijdt stevig door en bij iedere tegenligger of iemand die voor ons rijdt wordt er getoeterd zodat ze opzij kunnen.

Dan een afslag en wordt het een zand en klei weg met putten en bulten. Het begint al te schemeren en ik vraag me af wat we gedaan hebben. Is het wel verstandig geweest zo laat met een auto op pad te gaan.

Een mooie zonsondergang, helemaal oranje lucht en gelukkig blijft het nog een tijdje licht. We passeren zo af en toe een dorpje en bij een drukker dorpje met markt wordt er door hen eten ingeslagen. We rijden al snel in het donker en er zijn meer brommers en auto’s op de weg hier in het midden van Cambodja.

Geen lantarenpalen, in de dorpjes licht van de winkeltjes die tot laat open zijn.

Dan het laatste stuk lijkt wel een maanlandschap, klei putten en heuvels. Daar is niet over te rijden. De laatste 2 km moet hij een omleiding rijden en die weggetjes staan niet op google maps of maps me. Gelukkig zien we de grote weg al voor ons en die is op het kruispunt wel verlicht. Er staan zelfs strepen op de weg. Dat is maar goed ook want als er geen lantarenpalen meer zijn kan hij op de streep blijven richten. Zo af en toe een tegenligger en veel brommertjes rijden ons voorbij. Eindelijk komen we in het dorp waar het resort is en rijden zo het resort op.

Een heel andere wereld hier. Kleurige verlichting. Mensen in nette kleding. Een restaurant en een heel behulpzame eigenaar of manager. Een groot zwembad. Mooie driehoekige huisjes met uitzicht op de wildernis en een rivier. We bedanken de chauffeur en zijn vrouw hartelijk en ook betalen we hier een extra bedrag. Ze zijn heel blij en als we naderhand naar het restaurant gaan zitten ze in een bamboe eethuisje te eten. Ze hebben een hotpot met vlees en groenten. Voor ze vertrekken komt de vrouw nog langs om een foto te maken en ons gedag te zeggen.

Wij eten een heerlijke Thaise Tom Yam met kip en cocosmelk en gegrilde garnalen en rijst, een heerlijk biertje erbij met ijsblokjes erin. Wat een luxe hier.