Olifanten

13 november, Wanh Pho - Banana resort,

40,1 km.

De rivier slingert door het National Parc, Khao Sai Yok heen. De oevers zijn hoog begroeid met bomen en struiken.

Bergen om ons heen. Er wonen ook niet veel mensen aan de rivier in het National Parc.

Wel zien we veel raft hotels of resorts. Je kunt van de hoofdweg over een smalle weg bij het resort komen.

De resorts hebben ook raft houses op het water.

Van simpele bamboe kamers naast elkaar met een terrasje voor de kamer tot erg luxe villa's op het water. Sommigen hebben veel planten op het raft staan op de terrassen, een bad of jacuzi op het terras. Je kunt met een loopplank naar de oever en daar zijn meestal betonnen treden om naar het hoofdgebouw te gaan. Daar is de eetruimte voor de gasten.

Wij eten altijd bij het resort behalve gisteren.

Een mooi wit gebouw wat we 's middags passeerden. We dachten dat het een villa van een Farang zou zijn maar het was een restaurant en koffie shop. Zo mooi met leuke details. Alles buiten was wit, de hekwerken om het gebouw heen, de trappen, het meubilair buiten.

We stoppen meestal 4 a 5 keer gedurende onze dag om te snacken, te lunchen of om iets te bezichtigen. Een Tempel of grot of de Hotspring. Vanmorgen om half acht vertrokken na het ontbijt. De 1e stop is de Kasea Cave bij the Dead Railway.

We klimmen de trappen op en zijn al snel op het spoor. De spoorlijn is aangelegd door de Japanners die de krijgsgevangenen hier lieten werken onder erbarmelijke omstandigheden. De spoorlijn loopt vlak langs en tussen de rotsen. De gevangen moesten gangen tussen de rotsen hakken. Ze kregen minimaal te eten en drinken en werden ook ziek door, tropische insecten, slechte behandeling en weinig slaap.

De trein gebruikt nog steeds deze spoorlijn en is een toeristische attractie geworden. Veel gevangen zijn hier onder erbarmelijke omstandigheden overleden en begraven op de ere begraafplaats in Kanchanaburi.

In de grot is een Tempel waar je kunt bidden.

Na deze emotionele stop varen we verder naar een olifantencamp. Dat is big fun. De olifanten zijn geen kayaks gewend en we moeten op een afstand aanleggen. Er zijn 4 olifanten en ze komen naar ons in het water om bakjes watermeloen van ons aan te nemen. Zodra ze eten zien vergeten ze de kayaks en komen met hun slurf het eten aanpakken. Daarna lekker badderen en ons nat spuiten. Zo leuk om te zien dat de olifanten blij en gezond zijn zonder stress om te moeten werken met toeristen. Voordien moesten ze kunstjes doen en voetballen en met toeristen rijden. Iedereen is overtuigd dat dat niet meer kan.

De volgende stop is Muang Sing. Een historisch Tempelcomplex uit de 12 eeuw.

We hebben bij een stalletje heerlijke noodles soep. De man was met zijn brommertje waar wij aan land klommen en zei tegen Areeya dat zij de lekkerste noodles soep serveerden. Het smaakt heerlijk en we zitten in de schaduw. De ijscoman komt langs en we nemen een vers ijsje na. Coconut ijs met sticky Rice and beans.

Weer een prachtige ervaring. Op een strandje aan de oever stoppen we om te rusten. We bewegen wat om onze spieren te ontspannen. Areeya wijst op iets verderop. Hans loopt ernaar toe. Het is zijn schoen. We juichen allemaal maar Hans zegt, het is mijn schoen niet. Ik ben rechts verloren en dit is een linker schoen. Grapje!!!! Ze had de schoen meegenomen van het resort en daar neergelegd.

Eindstop voor vandaag is Banana resort. Een rafthouse met een zwembad in de rivier. Ik duik er met kleren en al in. We zijn toch al vies en nat van de hele dag buiten. Een jongetje is er ook in met een zwemvest aan en we doen samen een wedstrijdje wie het eerst aan de andere kant is.

14 november 2023, 40,1 km Nam Rim Resort

Onderweg zien we weer olifanten in de natuur staan. Ze hoorden bij een Tribe village waar ook de Longneck vrouwen uit Birma woonden. Hun mannen zorgden voor de olifanten. Door de Covid waren er geen klanten en de mensen uit het dorp zijn verhuisd. Ze zijn vluchtelingen en worden niet ondersteund door de overheid. Geen toeristen, geen inkomen. Een meisje uit dit dorp ging gedurende covid op de olifant naar school omdat er geen geld was voor benzine. Wat een attractie moet dat geweest zijn.

We stoppen voor koffie op een raft met koffieshop. Het is een heel gedoe om te

bestellen. De meisjes worden nerveus. Speak no English.

Onze Iew, een Thaise, noteert op een briefje wat ieder wil. Hoe moeilijk kan het zijn. Ook dat geeft verwarring bij de dames. Op de latte moeten we wachten. De melk is op en wordt bij de 7/11 gehaald. Ze smaakt lekker maar geen schuim op de melk. De volgende stop is 2 uur peddelen verder. We raken in kadans, links rechts enzovoort. Het zijn heel wat slagen om 1 km verder te komen. De stroom is minder dan de 2e dag. Het duurt uren eer het water uit de dam hier is. De dam gaat alleen open als er vraag naar elektrisch is. De stroom kan tussen de 4 en 12 kilometer gaan. Dat merken we goed door zwaarder te moeten peddelen.

Het weer verbetert, met zon. 's Morgens bewolking met zo af en toe zonnestralen door de wolken. Daarna iets meer zo'n tot redelijke zon.

We zijn goed aangekleed met hoed met grote klep en flappen eraan om ons gezicht te beschermen.

Sokken in onze waterschoenen en een lange lycra legging. Shirt met UV bescherming en lange losse armbeschermers en fietshandschoenen.

Eerst had ik nog een los sportjasje eroverheen maar dat laat ik uit. Tot slot een zwemvest. Je weet maar nooit wat er kan gebeuren.

We slapen in Rim Nam resort. Prachtig gelegen in de bocht van de rivier op een heuvel. Geen raft vannacht maar een luxe kamer, 2 badkamers, ééntje binnen en ééntje buiten. Een grote kamer met verhoogde vloer waar het bed op ligt. Een enorm matras met mooi wit bedlinnen.

Een koelkastje en waterkoker. Heerlijk mijn eigen losse thee gebruiken. De theezakjes ben ik snel zat. Het eten wordt door een nabij gelegen restaurant gebracht. Soep met tofu en paksoi, gemixte groenten, 2 verschillende soorten gebakken vis. Ééntje met zoet zure saus en ééntje met veel zwarte peper gebakken. Zelfs de poes wil de restjes niet opeten. Het is te heet voor haar.

15 november 2023, 22 kilometer, Kanchanaburi

Een westers ontbijt met toast en ei. Onze laatste dag in de Kayak. We hebben al 220 kilometer gedaan. Net als gisteren, veel viskwekerij aan de kant van de rivier. Tilapia wordt hier gekweekt. Ze groeien op in bakken die door olievaten zijn afgescheiden van elkaar waar netten in hangen

1 bak is 4 x 10 meter en er zijn er honderden per visfarm achter elkaar 4-5 rijen dik. Farm na farm.

De buitenkant is afgezet met prikkeldraad en 's nachts brandt er verlichting vanwege de dieven die gemakkelijk aan vis willen komen.

We stoppen bij een meditatiecentrum. Monikken zijn hier 10 dagen om te mediteren. Het is de 10e dag en ze zijn aan het inpakken. Er staan een soort grote tafels met een afdakje erboven. Dat is hun privé ruimte waar geslapen wordt. Sommigen hebben een tentje op de tafel gezet en anderen alleen een muskieten net. Er is een snoertje met een stopcontact. Hun bagage ligt ook op de tafel.

Er staat een mooie boomstam en er hangen spullen in. Er woont een vrouwelijke geest in en de mensen hangen er spullen in voor de geest.

Op 4 km van Kanchanaburi af is een grot met een tempel op de berg. We klimmen via de trap omhoog, over de spoorlijn, via stalletjes naar de grot. Weer heel anders dan de vorige 2 grotten.

Hier staan overal Boedha's in. Ook vrouwelijke Boedha's. We klimmen naar de top van de berg waar een emorme gouden Chedi op staat. Mooi uitzicht over de rivier en de omgeving tot aan Kanchanaburi toe.

2 km verder gaan we naar de begraafplaats van de Birmaspoorlijn. We hebben van Piet en Sjaan de naam van hun familielid gekregen die hier begraven ligt. Heel emotioneel om het graf te vinden. We maken foto's bij het graf. Op de hoek van vak P op de laatste rij.

De begraafplaats is prachtig onderhouden.

We zijn allemaal onder de indruk.

Na 2 km komen we in Kanchanaburi aan.

240 km gekayaked. Een leuk rafthouse in 't midden van de stad. Areeya staat ons oo te wachten. Die is 1 nachtje naar huis gegaan om thuis alles te organiseren voor nieuwe gasten.

De kayaks worden opgetakeld en naar de straat gebracht waar de truck staat om ze weer naar huis te brengen. Wat een avontuur was dit.

Over de rivier 240 km.

Alles is goed gegaan en we hebben hard moeten werken en ontzettend plezier gehad met iedereen. Veel rust om ons heen op de rivier, mooie uitstapjes op de oever, leuke overnachtingsplekken, heerlijk eten.

We kijken terug op een heel mooie trip, zere spieren maar dat is na een paar dagen over hopen we.

We eten in de uitgaans straat vlak achter ons guesthouse in een vegetarisch restaurant.

Het eten is geweldig lekker. Masamancury, panangcurry, groenten met cashewnoten en noodles met groenten en sojasaus. Erbij bruine en witte rijst en een mangoshake.

Het is enorm druk in de straat, veel bars, restaurantjes en veel lawaai. Oei...daar kon ik niet tegen en dat merk ik heel goed nu we weer in de bewoonde wereld zijn. Lawaai van ijs wat gecrust wordt in de machine achter ons, rondom allemaal pratende mensen, auto's en brommers in de straat en veel muziek vanuit de open bars. Ik ga na het eten snel naar de rust van onze kamer aan de rivier. Tegenover onze kamers aan de andere kant van de rivier is het schitterend verlicht maar ook daar komt herrie vandaan van de vele uitgaans gelegenheden daar.

Snel de kamer in en deur en gordijnen dicht.