Floating Markt Lamphaya

Engels spreken maar een paar Thaien, en dan meestal maar een paar woordjes, wij spreken geen Thais op een paar woordjes na.

We communiceren dan ook met kijken en handgebaren. Als we koffie of thee willen bestellen gaat dat niet altijd gemakkelijk. Geen suiker!, geen melk in de thee. Wel ijs in de koffie maar niet in de thee. Dan komt de bediende met google translate op haar telefoon om te checken of ze het goed begrepen hebben. Meestal kijk ik mee wat ze doen en kan ik nog wijzigingen aanbrengen als het fout dreigt te gaan.

In 't weekend is er 20 km verder een floatingmarkt

op en langs de rivier. We fietsen ernaar toe door de stille weggetjes door het boerenland.

Altijd leuk om even rond te lopen. Er zijn al behoorlijk wat klanten die inkopen doen. Veel vers fruit, kruiden, Orchideeën en ontelbare etensstalletjes.

Tussen de stalletjes, tafeltjes en stoeltjes waar je aan kunt eten. We staan er versteld van wat de Thaien eten en de hoeveelheden. 10 uur en ze zitten al aan de lunch. De meesten staan ook al vroeg op rond 6 uur en dan kun je al weer trek hebben.

Er zijn bootjes met dames die eten klaar maken en het op het kleine bootje bakken of grillen. Wij kiezen voor Pad Thai die ze aan het bakken is in een grote wok en voor een groot aantal porties.

Ook kiezen we voor een bord met vakjes waarin kipsaté, pindasaus en komkommer en rode ui in zoetzuur op ligt. We kunnen de fietsen op de boot zetten en die toert over de rivier naar een Tempel. Onderweg krijgen we uitleg wat er te zien is. Er is een kolonie vogels iets verder in de bomen met heel veel jonge vogels. Er zijn een paar mooie resorts langs de oever en een camping. Kamperen is hot in Thailand na de corona. 10 jaar geleden zagen we nooit kampeerders en nu komen we regelmatig op mooie plekjes campings tegen.

Bij de tempel mag iedereen er 15 minuten af.

Wij fietsen vanaf hier terug.

Bij de bekende Wat Ban Prhan, waar tatoos gezet worden door de monik, kijken we rond. Een monik is iemand aan het zegenen door goudplakkertje op het voorhoofd en wangen te plakken. Met een soort stokje wrijft hij ook nog eens over de gezegende plekken onder het voordurend zegenen.

Hij wenkt mij als hij gereed is met de jongedame. Hij begint mij ook te zegenen en ik krijg ook plakkers op mijn voorhoofd en wangen.

Good Luck zegt hij. Er staat een donatiebox op de toonbank om je gaven te geven. Weer een hele belevenis.

We pakken onze bagage in voor morgen.

8 December

Ontbijt om 6.45 met pancake en honing. De route en het resort hebben we gisteren bekeken. Er zit een tunnel onder de snelweg door.

Alles gaat prima. Bij de koffiestop zie ik dat we hier vorig jaar ook gestopt zijn voor koffie met een toast met marmelade. Wat toevallig. Een geheel andere route maar de weg van de koffiestop is dezelfde die we vorig jaar gereden hebben.

We slapen in Skyresort. Gelukkig hebben we gisteren gebeld. We hadden 2 andere resorts maar die waren dicht ivm een feestdag en lang weekend. .

Prachtig huisje tussen de cocosboomgaard. Bootje voor de deur, wat wil een mens nog meer.

We fietsen voor de lunch iets verder op naar een restaurantje. We worden hartelijk ontvangen. Een overdekt bamboe zitje aan het water. Het kost wat moeite om iets te bestellen. Met youtube word er gerechten geshopt. Als we iets aanwijzen, kijken ze teleurgesteld, no have. Ik neem noodle soep en Hans gebakken rijst met gehakt en kruiden. Ze hebben cocosnootflower limonade, no sugar, zegt ze. Het heeft veel natuurlijke suiker en een heerlijke bloemige smaak.

9 December

Skyresort naar Sara Boutique Resort

We fietsen tussen de cocosplantages. Rechte, langwerpige stukken met een sloot erom gegraven waar water in staat. Ze moeten blijkbaar veel drinken. Het is lekker koel op de route tussen de bomen.

In Ban Pao, waar we vorig jaar ook geweest zijn nemen we een ontbijtje. Heel lekker, licht groene zacht gekookte rijst die aangelengd wordt met kippenbouillon, dan komt er vulling op, dunne plakjes lever, kruiden, 1 rauw eitje, stukjes vlees, very delicious, zegt ze erbij, groene kruiden en nootjes. We smullen van dit ontbijtje.

In Amphawa aangekomen zoeken we het resort op, met zwembad. Er is niemand en de buurvrouw belt met de eigenaar. Hij komt eraan op zijn brommertje en laat ons de kamers zien. Ik had al bekeken op Agoda wat ze daar kosten. Hij vraagt het dubbele en kan 45% korting geven. Het ligt afgelegen aan de rivier, er zijn verder nog geen gasten en het lijkt een dode bedoening. We besluiten om naar Sara te fietsen nadat ik haar gebeld heb. Ze weet het nog dat we vorig jaar ook bij haar geweest zijn. Oh....I remember you, on the bicycle. We worden heel hartelijk ontvangen. Een mooi resort met prachtige kamers op de begane grond en de 1e verdieping. Alles heel schoon en ze geeft ons discount, zegt ze zonder dat we erom vragen. De helft van de prijs van het andere resort. Als ze stopt met werken wil ze ook met haar man gaan fietsen zoals wij. Dat gaat nog wel even duren, ze is nog jong en heeft 2 meisjes van 4 en 7 jaar.

Ze bestelt lunch voor ons bij het restaurantje iets verderop. Het wordt bezorgt door Line. Dat is een app waar je mee kunt appen en van alles kunt bestellen.

Ze vertelt de dame van het restaurantje dat de 2 fietsers er zijn. Als we er 's avonds gaan eten herkent ze ons van vorig jaar. We eten Hor Mok van crab en Hans heeft kleine gefrituurde visjes met eitjes/kuit erin. Ze zei vis met ei en ik dacht al, wat een combinatie. Maar kuit is begrijpelijk.

Amphawa is bekend om zijn floating market in de weekends. Langs de rivier en de zijriviertjes zijn op de oever huizen waar winkeltjes en restaurantjes zijn. In 't weekend komen ze van overal hier naar toe om te shoppen, eten en te kijken. Je kunt met een boot de rivier op en de bootsman leidt je rond.

10 December

We zijn niet ver van Samoet Songhkhram vandaan. Daar heb je de beroemde treinrails met een markt erop als er geen trein komt. Zodra de trein aankomt haalt iedereen zijn handel van de rails af om de trein door te laten gaan.

We blijven nog 1 nachtje extra in Sara's Boutique Resort en fietsen naar de markt. Jammer dat we een stuk over een drukke weg moeten. Bij de railway market is het al druk. Veel Chinese toeristen. Je kunt er van alles kopen. Verse vis, crab, groenten en fruit, kleding, tassen en zonnehoeden.

Stalletjes om te eten en drinken zijn er ook. Iedereen loopt over de treinrails.

Dan wordt er omgeroepen om van de rails af te gaan omdat de trein komt.

Iedereen perst zich tussen de rails en de stalletjes. Er is een rode lijn waar je achter moet staan. De winkeliers hijsen hun zeilen omhoog zodat de trein kan passeren. Wat een leuk zicht.

Gelukkig komt er maar een paar keer per dag een trein.

We fietsen naar de monding van de rivier en omdat het een feestdag is, zitten er hele families op een matje met heel veel schaaltjes en zakjes te eten. We nemen een boot die ons naar een andere rivier brengt. Daar liggen 2 olietankers uit Bangkok. Iets verder op de rivier diverse vissersdorpjes met vissersboten. Enkele groot en diverse kleine bootjes. Ze zijn de netten aan het leeg schudden op het dek. We zien een 2 meter lange varaan in het water zwemmen en mudskippers die zien er schattig uit als ze hin kopje boven water steken. Hun oogjes zitten bovenop hun kop. Het lijkt of ze een bril op hebben.

Terug op de fiets via een andere weg. Op de markt een mango smooty en dan weer terug naar Amphawa.

We kopen een ananas op de markt bij de tempel en vragen aan de dame van het restaurantje of ze fried rice with pineapple kan maken voor diner.

Ze is blij om ons te zien en natuurlijk kan ze dat maken. Ze heeft alleen geen kerrie, dan maar zonder.

Het smaakt heel goed maar we kunnen het niet op. We krijgen de rest van de schoongemaakte ananas als toetje.