Sleepertrain 25-01-2023

25-01-2023

We hebben tickets voor de sleepertrein. Chris heeft die voor ons gekocht en per mail gestuurd. Voor de fietsen moeten we voor de trein die 1 uur eerder vertrekt kaartjes kopen en meegeven in de goederen wagon.

We eten nog een pancake met chocolade bij het station en we kunnen ons installeren in de trein. Nong Khai is het begin en eind station hier in Thailand. We hebben de couchette bijna voor ons alleen. In 1 van de volgende stations stappen nog 2 militairen in en slapen ook in onze wagon.

We kunnen redelijk slapen, voelen de trein wel hobbelen en horen hem goed over de rails rijden.

Om 6 uur zijn we in Bangkok. Het begint net licht te worden. We zien de trein met de fietsen al staan op het perron naast ons. Er is een héél nieuw station gebouwd naast het oude station en wordt voor de lange afstand treinen gebruikt. We mogen de fietsen er niet uit halen. Ze worden naar het bagage depot gebracht waar je dan je goederen kunt ophalen.

Dat duurt 1 uurtje zegen ze.

Na 4 1/2 uur gaat Hans ze met een ambtenaar ophalen bij het rangeer terrein. Dat is dan weer minder om zo lang te moeten wachten. Gelukkig helpen ze goed.

Eindelijk kunnen we in Bangkok naar Nonthaburi waar we 2 nachten in het Riverine Palace zullen verblijven met Christine en Gerard.

Door hen zijn we uiteindelijk naar Thailand op vakantie gegaan omdat Gerard hier werkte en ze een mooi appartement in het Riverine Palace hadden. Christine werkte er als reisleidster bij Djoser en heeft ons vooraf en tijdens onze Backpack reis altijd van heel leuke informatie en tips voorzien.

Als ik het niet meer wist wat te doen of waar te gaan, mailde Christine altijd snel terug met tips wat we konden doen, zien, eten en hoe we daar weer weg konden gaan naar een volgende plek.

We zijn ze ontzettend dankbaar.

We fietsen door de stad van 17 miljoen mensen naar het noorden van de stad. Ongeveer 9 km over een drukke weg waar het verkeer, auto's, brommers, taxi's en bussen langs ons heen razen.

We zien de torens van het gebouw waar we moeten zijn al voor ons uit oprijzen. Zo leuk om alles weer te herkennen.

De receptie is helemaal verbaasd dat wij onze fietsen willen parkeren. Car daar, zeggen ze. Maar wij zijn op de fiets. Hij lacht eens en kijkt ons vreemd aan. Dat is hier blijkbaar nog nooit gebeurd dat er gasten op de fiets kwamen logeren.

We zitten op de 18e verdieping en hebben heel mooi uitzicht op de rivier en de stad.

We zetten onze fietstassen in het appartement en eten de lunch op die Christine voor ons heeft klaargezet. Daarna fietsen we naar de fietsenwinkel waar onze fietsavonturen begonnen zijn.

De zoon heeft het bedrijf overgenomen en herkent ons gelijk. Onze foto hangt namelijk al vanaf die tijd in de winkel.

We zijn blij iedereen in goede gezondheid aan te treffen.

We maken weer foto's voorhet raam van de ondertussen verhuisde winkel. Hij is een stuk ruimer geworden. Daarna lekker langs de shopjes in de straat naar de pier en over de markt waar ik nog currypasta koop.

Google translate komt er aan te pas en er wordt naar iemand gebeld die iets Engels spreekt of zogezegd 2 woorden Engels kent.

We komen er wel uit met handen en voeten. Dat lukt vrijwel altijd.