Xiang Khouan tuin 24-01-01

Na zeker 30 km over een zeer slechte weg met diepe kuilen van rode aarde en klei komen we in de buurt van Vientiane aan de Mekong.

25 km ten oosten van Vientiane ligt sinds 1958 de beeldentuin. Boun Leua Sourirat is de mystieke kunstenaar uit Laos. Zijn werk is heel tastbaar en bizar indrukwekkend. Hij gebruikte bakstenen , oud ijzer en beton. Tussen de bloembedden rijzen goden en godinnen dieren en gewone mensen op.

Ze zijn gebeeldhouwd in een barokke stijl. Ze spreken de mensen erg aan en je fantasie slaat op hol als je er loopt.

Boun Leua kreeg hulp van boeren uit de omgeving bij zijn bouwwerken in de tuin.

Het begint met een soort gigantische pompoen, waardoor je via de mond van een inmens groot demonenhoofd naar binnen kunt kruipen. Binnenin zijn steeds niveaus met sculpturen en je kunt via trappen van de hel naar de hemel klimmen om bovenop weer naar buiten te gaan en op grote hoogte van het uitzicht te genieten. Dit is niet voor mensen met hoogtevrees of claustrofobie.

In 1970 werd hij na 20 jaar werken uit Laos verbannen door de communisten.

Gedreven door goddelijke koppigheid hervatte hij zijn werk in Nong Khai en maakte daar een nieuwe tuin, Sala Keoke.

Je begint in de tuin in Nong Khai door via een tunnel te kruipen, de circle of life in, als zijnde de geboorte.

De verschillende periodes en keuzes die je kunt maken in je leven zijn hier uitgebeeld van geboorte tot overlijden. Prachtig om te zien maar ook angstwekkend. De hemel en de hel komen aan het eind van je leven, afhankelijk van de keuzes die je gemaakt hebt.

De beelden zijn immens groot in de tuin die mooi bloeit.

We ontmoeten een Myamarese man bij de shake shop en praten met hem. Hij woont in Thailand en wil niet terug naar zijn land vanwege het regime.

Zijn familie woont er nog wel. Hij probeert werk te vinden in Thailand, spreekt prima Engels en we vertellen hem dat we meeleven met zijn land en inwoners. Hij waardeert dat zeer en we zijn tot tranen toe bewogen.

Zo is het ook nog in de wereld.