Feestje 16-01-2023

De eigenaar van Scorpion Wings laat ons na het ontbijt de omgeving zien. Langs het meer de zand en bosweggetjes. Het is pittig door het losse zand. Het meer is erg groot. Je kunt maar aan 1 kant van het meer fietsen, de andere kant is militair terrein. Hij brengt ons op de weg naar ons volgende resort. Het Lao Lakehouse.

Hij zou ze nog bellen maar dat is niet meer gedaan.

Als we naar de aangegeven plek rijden pal aan 't meer zien we geen borden, wel de ingang naar een restaurant.

De weg is nog 1,5 km door bos als we bij het meer aankomen. Dan nog 1,5 km naar het restaurant.

Daar slaapt de vrouw met dochter onder het afdak. Niet wakker te krijgen. Dan ga ik zelf maar bellen. Geen verbinding of het nummer is niet bereikbaar of mijn tegoed is verbruikt.

We fietsen toch maar een stuk terug. We hebben een mooie witte villa gezien, dat zou het kunnen zijn. Witte muur eromheen en 2 hekken die dicht zijn.

Bij nadere inspectie staat er 1 hek een stukje open. Op goed geluk gaan we naar binnen. Er komt een meisje met mondkapje aangelopen die bij de deur de eigenaar roept. Die komt aanlopen ook met mondkapje op.

Er heerst Covid. 2 mensen positief getest en behoorlijk ziek geweest. Ze zijn gesloten.

Opa is over uit Australië en komt aanlopen met rollator. Hij vliegt as dinsdag terug naar huis. Als dat maar goed gaat. De eigenaar doet de suggestie van een hotel in de buurt. 5 km verder.

Daar komen we aan, grote poort met resort en restaurant. Geen hotel maar resort klinkt beter. Wie weet is er een zwembad waar ik al de hele dag van droom.

Luide muziek en veel gasten. We worden met gejuich ontvangen. Het blijkt het heropeningsfeest van het restaurant te zijn. Nieuwe eigenaar. We krijgen een stoel en bier en ijs.

We willen hier slapen, dat wordt niet erg begrepen. Engels is niet hun taal en we denken dat ze het snappen maar dat is toch lastig. Doen alsof zijn ze goed in en geen nee zeggen zit in de cultuur.

We krijgen heerlijke noodles soep maar hebben nog geen kamer. Ja ja zeggen ze. Na enig aandringen brengt de manager ons naar de kamer, een bungalow met opgemaakt bed, douche en toilet maar geen wastafel en geen zitje buiten.

We nemen de bungalow omdat we echt niet verder willen fietsen. Morgen zien we wel weer. We krijgen nog meer bier die we later toch moeten betalen. De eigenaar komt met zijn bonnenboekje afrekenen. De gasten vertrekken na achterlating van ontelbare lege flessen bier en allerlei andere rotzooi op de tafels en vloer.

De kamer is de minste tot nu toe. Een grote vijver of soort van meertje met cocospalmen en bamboe, zijn idillisch in het avondlicht.Een paar kippen met kuikentjes lopen er rond.Er ligt buiten plastic afval voor ons huisje. Schoon is 't ook niet echt te noemen. Bed en handdoeken gelukkig wel.

Laten we hopen dat dit door de drukte van de heropening komt dat dit nog niet is opgeruimd.

De andere morgen vertrekken we zonder ontbijt, er is niemand te zien in 't restaurant en er staan ook geen auto's. 1 Brommertje zien we staan.

We fietsen naar de weg en zien een shopje om iets voor het ontbijt te kopen. Ze hebben ook 2 tafels met stoelen staan. De hele buurt komt hier ontbijt kopen om mee te nemen. Ik kies 4 eieren uit en maak een draaiende beweging met mijn hand. Ze snappen het. Ook nog ui en tomaat erbij en we krijgen heerlijke roerei met rijst.

Op de schaal met klaargemaakt gebakken spullen kies ik een oliebol uitziende bal uit.

Hij is gevuld met een kippenpoot.

Geen foto's deze keer