Schokkend 8-01-2023

Zondag nemen we een extra dag in ons resort. Een soort rustdag,lekker niets doen, beetje hangen, luieren of wat je maar wil.

Van dat alles komt dus niets van.

We fietsen richting dorpje om een ontbijtje te scoren. Ook daar komt niets van.

Restaurantjes niet open ect.

Bij een straatstalletje zie ik dikkere rijstvelletjes, een soort flensje. Opgerold met paddestoelen en kleine stukjes, wortel en iets van klein gesneden groene kruiden. Het is allemaal subtiel aanwezig. Pakje saus erbij. De dame in 't stalletje is maar wat trots dat ik wat bij haar koop.

Bij het koffie tentje waar we gisteren koffie drinken aan de rivier moet het mogelijk zijn om te ontbijten. Gisteren zaten er mensen te eten.

Het wordt lastig. De kaart is in 't Laotiaanse en vertalen lukt niet echt. Heel vreemde vertaling van dingen die je dus niet kunt eten.

Fried Rice with egg or omelet, probeer ik maar ze begrijpen ons niet. Pizza, dat hebben we wel. Ze zien eruit alsof ze uit de Jumbo vries afdeling komen op de foto. Nee, no pizza.

Er komt iemand iets kopen die een paar woorden Engels spreekt. Frens Fries. Nee niet voor ons ontbijt.

Ik opper fried chicken with rice. Yes. Dat blijkt mogelijk. Toch weer niet, sorry, sorry.

We geven het op. De helper komt weer vragen en kijkt ons onbegrijpelijk aan als ik nog een poging waag, omelet with Rice. Yes yes.

Hans krijgt 2 gebakken eitjes zonder rijst.

Wel heerlijke koffie uit een espresso apparaat. Een pot thee voor mij omdat er geen melk is voor cappuccino. Ik eet er de opgerolde gevulde rijstmeel pannekoekjes erbij op. Ze smaken heerlijk.

Dan op naar het 3,5 km verderop gelegen Wild Live Rescue Centre.

Het is het enige centrum waar wilde dieren worden opgevangen in Laos. Een mooi stuk natuur waar men paden en ruimten voor de wilde dieren hebben gemaakt om ze te kunnen verzorgen. Op een zo natuurlijke manier zijn de mishandelde en soms jarenlang geketende wilde dieren in de tuin gehuisvest.

Poppy, onze gids werkt er als vrijwilligster. Ze is Spaans en is dierenarts. Ze onderzoekt tevens wat voor bepaalde dieren de gevolgen zijn van dit jarenlang vastbinden en behandelen als huisdier. Ze weet enorm veel over ieder dier te vertellen. Ze kent de dieren bij naam en hoe ze behandeld zijn. Soms zijn de botten en spieren zo vergroeid, dat ze zich niet meer kunnen handhaven in de natuur. Die worden dan ook niet terug gezet omdat ze daar niet zouden overleven.

Apen kunnen niet meer terug omdat ze de sociale vaardigheden missen om in een groep te leven. De olifant toont zeer nerveus gedrag door steeds met zijn hoofd heen en weer te schudden. Ze wil niet hebben dat mensen dicht bij haar komen. We bekijken de dieren meestal van een afstand om ze zo min mogelijk nog meer stress te geven.

We zijn geschokt door alle verhalen en zijn blij dat er nog zoveel mensen zijn die deze dieren met liefde en aandacht verzorgen. Het was het hoge bedrag van de rondleiding meer dan waard.

Dat wordt gebruikt om het centrum in stand te houden.

We fietsen hierna nog een ronde verder weg over een weg die under construction heet via Google Maps.

Het is een brede rode aarden zeer stoffige weg van 8 km door de jungle, rijstvelden, waar zo hier en daar een huisje staat waar een boer in woont met zijn familie. We zien ook koeien en geiten los lopen langs de kanten van de weg.

Terug in het dorp drinken we nog een kopje koffie om deze ervaringen te laten bezinken. Dat is hard nodig.