Kleding 01-01-2023

In de shopjes en op de marktjes is er volop kleding te koop. Meestal is het kleding die de locale bewoners dragen, niet wat westerse toeristen dragen.

Als we op een marktje kijken zien we afgeknipte spijkerbroeken. Nieuw en met de labels van H&M of Primark of een ander westers merk. Op de labels lezen we af wat ze bij ons zouden kosten. Ze worden voor een fractie van de prijs verkocht. 35 bath per stuk of 3 voor 100 bath.

Dat is € 1,00 per broek. Ongelofelijk wat een prijs. Het bedrag in Euro's of Dollars is meestal rond de €50,00 per stuk.

Daarvoor is het product gemaakt, gelabeld, heeft misschien wel in t westen in de winkel gelegen maar niet verkocht en uiteindelijk terug vervoerd naar Azië om het daar goedkoop op de markten te slijten.

We zouden ons af moeten vragen of we zo met onze materialen en energie om moeten gaan.

Ik kon toch niet laten een leuke korte spijkerbroek voor dat bedrag aan te schaffen.

In Si Chiang Mai eten we weer op de boulevard. We kiezen iets uut en zeggen erbij, my pet. Not spicy.

De mooie jonge knul die ons helpt heeft een mooi pak aan. Een krokodil geprinte broek, strak in de taille en uitlopende pijpen met dito gilletje op zijn blote bovenlijf. Goed geknipte coup met een groot metalen bril.

Hij lacht en snapt het, denken wij.

Oei, oei. Het is zo heet. Er zitten zoveel pepers in. Mijn mond en lippen branden vreselijk. Ik moet het afkoelen door ijsblokjes tegen mijn lippen te houden en de tranen lopen over mijn wangen.

Als ik hem roep en erop wijs hoeveel pepers er in alle gerechten zitten en hij mijn verwoede pogingen ziet om af te koelen moet hij vreselijk lachen. Solly, solly is 't enige wat hij kan uitbrengen zonder te lachen.