Kerst 25-12-2022

Vandaag in Dan Sai wordt er een marathon gehouden. Start 3 uur in de ochtend.

We horen voor die tijd al auto's bij het resort vertrekken. Wij staan ook vroeg op en vertrekken even na 7 uur. We hebben borg betaald voor de kamer en moeten het geld bij de receptie ophalen, alleen de receptionist is er niet. We wachten een tijdje en gelukkig komt hij na enige tijd. We zien dat diverse mensen al terug zijn van hun run van 5-10 of 21 km.

Trots met hun shirt en medaille van het evenement.

Als we bij de finish gaan kijken worden er al medailles voor de kortere afstanden uitgedeeld.

Heel leuk is het dat wij de route fietsen en de lopers tegemoet komen. We geven ze duimpjes en moedigen ze aan dat ze heel erg waarderen.

Bij onze koffie stop ziet Hans dat ik mijn fietsbroekje binnenstebuiten aan heb. Het meisje van de koffie is even terug in haar mooie, nieuw gebouwde woning van steen met een boven verdieping. On Thais ziet het eruit. Ik kan mooi mijn fietsbroekje omdraaien. Bij de plaats waar een home stay is, midden in de rijstvelden in een klein dorpje wil Hans nog niet stoppen. We rijden dan ook door. Ik had al gezien dat het de volgende 40 km moeilijk zou worden om een slaapplaats te vinden en dat is ook zo. Onderweg bij een restaurantje gestopt voor de lunch. De dame komt naar ons toe en zegt, mi mi. Dat betekent, nee nee. Het zal toch geen waar zijn dat ze geen eten heeft voor ons. Ik kijk in haar keukentje en zie eieren en groenten liggen. Pak 2 eitjes, een ui, een stuk wortel en komkommer en maak klotsende bewegingen en wijs naar de pan boven de butafles.

Omelet, het is lastig te begrijpen voor haar. Ik maak de ui, de tomaat, de wortel en de komkommer schoon en nog snapt ze het niet. Ze pakt 2 diepe borden en breekt de eieren erin en wijst naar de wok. Ik blijf lachen en zeg dat het ok is. Dat wordt onze Kerst Lunch.

We stoppen bij de rivier waar je naar de rapids kunt via een pad met trappetje. Er zit een grote familie te lunchen. Of we mee willen eten, soep, papyasalade, fruit en koekjes. We nemen alleen watermeloen voor de dorst en een paar koekjes.

In Ban Na Hin zou een dorps museum zijn met homestay programma. Daar aangekomen kunnen we het niet vinden. Bij de koffie gevraagd en de buren komen zich ermee bemoeien. Er is een resort 500 meter verder. River resort. Dat belooft iets goeds. De man brengt ons met zijn brommertje. Het is volgeboekt. Jammer. De eigenaar spreekt wel Engels en belt voor ons naar de volgende slaapplaats. Ik had die ook al gebeld maar zij verstonden mij niet en ik hun niet. Gelukkig hebben ze slaapplaats. Bijna weer geen overnachting vannacht. Dat is ons vroeger nooit overkomen.

Er zijn veel Thaise mensen op reis, Ze konden ook 3 jaar niet weg en nemen hun kans waar.

Na de laatste kilometers van die dag van de ruim 70 km zijn we dan op een mooi plekje aan de rivier. Is er ook een restaurant? Ja 5,5 km verderop. Nee, ik wil niet meer verder. Ze hebben instant noodles. Veel heen en weer gepraat en stelt ze voor om eten voor ons te halen. De eigenaar heeft al 2 grote flessen Chang bier gehaald die er goed ingaan na zo'n lange fietsrit, ook nog eens veel op en neer. We hebben ons Kerstdiner aan de rivier. Laap en porc en Tom Yam, not spicy van vis. Ze komen steeds langs om te vragen of we nog iets willen. Het is prima zo. We gaan vroeg naar bed na de douche