Onverwacht 18-12-2022

Vandaag hebben we een korte rit, denken we.

Toch wordt het nog ruim 48 km. In de morgen staat er een flinke wind en is het bewolkt. We fietsen door de rijstvelden.

Er wordt volop gewerkt op de rijstvelden. We zien omgeploegde akkers gereed om ingezaaid te worden. Diverse hoogtes van de rijst, groen van licht tot felgroene, en al gele rijstvelden.

Wat ons hier erg opvalt is, dat de mechanisatie hier is toegeslagen. De rijst wordt met de machine ingezaaid en geoogst. We zien weinig mensen in de rijstvelden aan t werk.

Dat was andere jaren wel anders. Met hele families en veel vrouwen de rijst planten en als ze rijp was afsnijden en te drogen leggen.

Chris heeft voor ons Montazaresort geboekt. We hoeven nu niet naar het Ramkhampeng Nationale Parc 4 km omhoog te fietsen.

Bij het resort aangekomen is de eigenaar niet aanwezig.

De dame die er werkt, spreekt geen Engels.

Er zijn 2 huisjes voor ons geboekt maar die zijn niet zo leuk. We moeten op de vloer slapen en dat willen we niet

Er is een groot zwembad en dat trekt ons wel. Verder is er niets in de buurt.

De eigenaar wordt gebeld en zegt dat we ons maar moeten installeren en indien we iets nodig hebben hem weer bellen.

Als we een andere kamer willen die we in een stenen woning bekeken hebben, neemt hij niet op. Na 1 uur zijn we geen steek verder. De dame zien we niet meer.

We bellen Chris en leggen het uit. Die belt de eigenaar en het is geen probleem, we kunnen de kamers uitzoeken. Ze zijn wel duurder maar daar geven wij niet om. 2 grote kamers, 4 bedden, warme douche en toilet. Zitje buiten en bovenop een dakterras met prachtig uitzicht op de jungle van het Nationale Parc.

We installeren ons, douchen en Hans spuit de fietsen schoon die onder de modder zitten van de weg waarover we gereden zijn.

Dan de warme maaltijd. Als we naar de keuken lopen is daar een oudere dame.

Als we vragen wat we kunnen bestellen, kijkt ze niet blij.

Fried rice, zegt ze. Mathilde wil dat niet.

Dan belt ze de eigenaar en overleggen we wat mogelijk is. Ze pakt kip en varkensvlees uit de koelkast en begint te snijden. Ze spoelt de wok om met water en smijt het water weg. We zien dat ze niet blij is. We kunnen zelf koken wat we willen. Kunnen pakken wat we nodig hebben en ze zal opschrijven wat we moeten betalen.

Ze is onlangs aan haar knie geopereerd en heeft pijn en loopt moeilijk dat verklaart alles.

Onverwacht staan we in de keuken te kokkerellen.

Kip, varkensvlees en veel verse groenten gewokt.

We eten heerlijk. Bier voor Hans en Mathilda en een flesje Red Spywine voor mij.

Hilarisch vandaag. Nog nooit zelf moeten koken in Azië.

Ik wil wel altijd helpen maar dan is het leuk en gezellig in de keuken