Don Khon - Ban Khiet Ngong - Pakse

Vanaf het eiland Don Khon vertrekt er ook een boot naar Nakason. Om 8 uur hebben we afgesproken te vertrekken. De boot zit vol toeristen en hun koffers. Gelukkig moesten onze fietsen als eerste op de boot, daarna werd de ruimte ertussen opgevuld met de bagage van de andere toeristen.

Het is ruim een half uur varen.

Bij het dorp Nakason is er markt waar we koffie kunnen drinken en hapjes voor het ontbijt scoren. Omelet met tauge and pork gevuld. Hartige poffertjes met lente ui en taugé gevuld. Daarna plakken ze de ongebakken helften op elkaar. Net een oliebol. Ik zeg het voor en de vrouwtjes zeggen het lachend na. De songthauw staat al klaar om te vertrekken en wij kunnen gelukkig mee rijden tot de kruising naar het Xiepan National Parc

Onderweg zien we Piere op de fiets rijden. Ontbloot gespierd bovenlijf, t shirt op zijn hoofd tegen de warmte. Fiets met volle bepakking en grote jerrycans met water.

Ik wacht hem bij de kruising op en bied hem een bamboostok gevuld met sticky rice aan. Ik nodig hem uit om iets te drinken.

Hij is al lang onderweg, liftend via Turkeye, Mongolië, China en nu in Laos op een 2e hands fiets vanuit Vientiane.

Hij rijdt met ons mee naar het Nationale Parc .

Een rode zeer stoffige weg van ruim 8 km. Het is er ook nog open en vol in de zon. Een paar heuvels en als er vrachtwagens of auto's of brommers voorbij rijden, zien we niets meer door het stof.

Dit is de route naar Vietnam en daar wordt door het vracht verkeer veel gebruik van gemaakt.

Er is in 't dorpje de Kingfishers lodge. Een mooie plek aan het Wetland met veel vogels. We drinken er heerlijke koffie en het personeel is super vriendelijk.

Je kijkt vanuit het restaurant zo het Wetland in. Er is alleen niet veel water momenteel. Het laagste peil sinds 60 jaar.

Ook hier klimaatveranderingen. Eerst overstromingen en nu droogte.

We fietsen terug naar de bungalows aan het Wetland maar er is niemand. Eén huisje is open maar niet schoongemaakt.

Bellen werkt niet met onze telefoon en Lao sim kaart. Waarom weet ik niet. De buren wijzen ver weg. Zouden de eigenaren weg zijn?

Er stopt een busje en er stappen nog 2 toeristen uit. Die kunnen ook niet bellen.

Gelukkig komt er na niet al te lange tijd een brommertje het erf opgereden. Naan, de eigenaresse. Ze maakt de huisjes schoon en we kunnen erin. Lekker douchen en al het stof van ons af wassen. We eten bij haar in het restaurant. Ik vraag of ze verse vis heeft voor de Fish in Lemon en ik wil wel helpen met bereiden. Ja, ze heeft verse vis. Hij spartelt nog, ook als ze de staart en vinnen heeft afgeknipt en zijn ingewanden eruit heeft gehaald. Als ze hem terug legt in de schaal heeft hij nog een poos stuiptrekkingen. Ze laat zien en proeven hoe ze de vis bewerkt en de saus maakt inkepingen snijden, zout erop en 5 minuten intrekken. Knoflook en fijngesnefen gember in de inkepingen doen. Bouillon koken met vissaus, gember en knoflook. Aflaten koel en lemonsap toevoegen. Ongeveer 2 momentjes.

.Nog wat gember en tomaat in blokjes erbij, suiker tot slot erbij. Proeven en als je tevreden bent is het goed.

Ondertussen is de vis op koolbladeren in een pan met gaatjes in de bodem gestoomd. 20 minuten. Op een schaal leggen en de saus erover draperen. Hij was heerlijk. Ik ga het beslist thuis ook maken.

's Morgens hebben we een trekking over de rand van het Wetland met een gids uit het dorpje. We lopen 2,5 uur en zien veel vogels en buffels in het water. Een paar mannen uit het dorp zijn hun netten aan het leeg halen. Kleine visjes en veel garnalen zitten in een gevlochten mand die ze naar huis mee terug nemen.

We zien veel vooruitgang in het dorpje buiten 6-7 jaar geleden toen we hier ook waren. Er zijn veel huizen vernieuwd. Stenen huizen erbij gekomen. Elektrisch, schotelantennes. De dames zien we netjes gekleed naar een ceremony lopen. Allemaal make up op en mooie kleding aan, een sarong met witte blouse.

E is een afscheid ceremony omdat er iemand is overleden.

In het dorp is een ecotourism opgezet. Er zijn 20 homestay's, er zijn guides om mee de jungle in te gaan, kajaks met guide om rond te gaan in het wetland, er zijn masseuses in het dorp. Dat heeft welvaart gebracht. De Ecolodge heeft personeel uit het dorp. Als we daar 's middags wat eten en drinken praten we met de Nederlander die er manager is. Hij brengt ons Hibiscus siroop van het Bolaven plateau. De lunch, viscakes met salade smaakt erg goed.

We beklimmen de Phou Asa, 240 meter hoog en een plateau bovenop. Er staat de ruïne van een knmer tempel boven op. Het is jaarlijks het middelpunt van ceremonies voor een goede oogst, voor gezondheid en geluk. Uitzicht over de jungle en het wetland. In de jungle leven heel veel wilde dieren zoals de Tijger en Panter en grote wilde katachtigen als de Cheeta.

Heel veel soorten vogels die alleen daar in Laos leven. Tui, de eigenaar van ons guesthouse vindt het zo fijn dat we hem weer bezocht hebben. We moeten terug komen, net als familie zijn we, zegt hij. Een ontzettend lieve gastheer die ook nog goed Engels spreekt en alles over zijn dorp wil uitleggen. Hij gidst ook

In de jungle. Gisteren was hij daar voor een dag met onze buren en had een grote zak met oesterzwamnen geplukt in het wild.

11 januari fietsen we naar Pakse. Achteraf hadden we zeker het laatste stuk beter met de bus kunnen doen. De weg wordt drukker met verkeer dat langs je dendert, het wordt steeds warmer op de weg en hij gaat ook nog eens golvend licht omhoog kleine stukjes en gelukkig wat langere stukken lekker naar beneden. Omdat dit ws de laatste fietsdag is wilden we toch graag fietsen. Moe, warm en bezweet komen we in Pakse aan. Eerst een fruitlassie bij Hassan, het Indiaasche restaurant. Lekker veel ijs en heerlijk koel in de schaduw. Heerlijke milkshake.

Nang Noi geeft nog 1 kamer gelukkig. De rest is vol. Mooi guesthouse en we zitten in het nieuw aangebouwde stuk. Mooie kamer en een prachtige badkamer voor € 13,00.

We eten in het Pakse roofdak restaurant met uitzicht op de ondergaande zon. Die zien we niet ondergaan omdat we Francine en Hans daar weer zien zitten. Op oudejaars avond hebben we hen daar ook ontmoet. We geven tips door en horen hun reisverhalen.heel gezellig.