Nong Khai

Na de treinreis liggen we lekker een tijdje bij Parc en Pool. Een mooi resort op 500 meter van het treinstation. We zijn zo vies van de lange treinreis. Het was ook erg spannend. Overstappen in Bang Sue junction. We moeten een uur op de trein naar Nong Khai wachten. Het is een redelijk groot station met 4 perrons. Vlakbij is ook de skytrain. Het station zien we ernaast liggen. We kunnen redelijk slapen, we verwachten kou in de trein. De medereizigers laten altijd de ramen open en dan waait het vreselijk. Dat niet alleen, er waait ook veel stof naar binnen. Er is ook een toilet in de trein maar er is niet veel water om ons op te frissen. De fietsen staan in de cargowagon en als we aankomen staan ze al netjes op ons te wachten. We moeten het ticket laten zien anders krijgen we ze niet mee. We ontbijten met een stukje bbq kip en sticky rice aan de straat bij een restaurantje. Daarna lekker chillen bij het zwembad in het resort. Hier zijn ook weer een aantal westerse mannen met erg jonge vriendinnen. Het zou den hun kleindochters kunnen zijn. We fietsen naar Mut Mee guesthouse. Al jaren een goed adres, we zijn er eerder geweest op weg naar Laos. Gastvrij, hartelijk en met westerse standaards. Een mooie kamer en alles werkt er zoals het hoort. Leuke badkamer met keitjes op de vloer en 3 grote stapstenen om op te staan. Een gezellige tuin met ruime zitjes. Lekker ontbijt en je kunt er ook lunchen en dineren. Je schrijft alles op in je kamerboekje en als je vertrekt reken je af. De volgende morgen staat er bij ons in het boekje, good morning, Johan and Jacoba. Zo lief. Daeng is het Vietnameesche restaurant op de boulevard. Er hangt een bord met 50ste aneversery. Zolang zijn ze hier al. Het is er altijd goed druk. Vietnameesche loempia's, Vietnameesche worstjes, gehakte garnalen om sugar cane gewikkeld en gebakken. Wat de mensen hier niet allemaal op hun tafel hebben staan, niet normaal. Wij hebben 2 gerechten besteld en we zitten al vol. Daarna is het lekker even over de indochina markt lopen en kijken. We gaan vroeg naar bed. 19 december. 's Morgens onze 11de lekke band. Er zit een stukje ijzer in de buitenband. De fietsenmaker plakt hem voor 50 bath. We zijn er gisteren al wezen kijken. We hadden nog een verloop nippeltje voor de pomp nodig. Hij had een mooie sortering mountainbikes in allerlei prijsklassen. We zouden hier nog dagen kunnen blijven, het is er zo relaxt. Temperatuur iets lager dan in het zuiden. Leuke mensen en heerlijk eten en onderkomen. Toch vertrekken we langs de Mekong naar onze volgende plek. We kunnen heel fijn over het wandelpad langs de Mekong rijden. We bezoeken de Wat Sala Kae. Het is een heel mooie beeldentuin. Een monnik met visie heeft alle beelden ontworpen en de beelden hebben allemaal een betekenis. Gemaakt door John Leua Sulilat. Hij is begonnen in Laos waar hij geboren is maar verbannen in de 70 er jaren. Er staan meer dan 100 beelden waarvan de hoogste 25 meter is. The wheel of life, waar je door het geboorte kanaal loopt en in de circel off life komt. Beelden die het mensenleven uitbeelden. Van geboorte tot dood. Erg indrukwekkend. We fietsen steeds langs de Mekong over een rustig pad, zo af en toe moeten we afslaan omdat er een riviertje naar de Mekong loopt en er geen brug is. Even na 12 uur komen we langs een winkeltje met ook een paar tafeltjes en stoeltjes op het terras. We drinken iets en kijken wat we kunnen eten. De dame is papaya aan het schoonmaken en ik vraag of we salade kunnen bestellen. Met handen en voeten komen we er wel. Er liggen maiskolven te stomen en daar krijgen we er 4 van. Er worden 2 grote bamboe matten op de grond gelegd en allerlei schalen met eten erop gezet. Wij worden ook uitgenodigd om te komen zitten. Sla, kruiden, papaya salade, rijst, noodles, sausjes en mais. Het is heerlijk. Er zijn ook eieren gekookt en ze legt er eentje op ons bord. Chicken zegt ze. Het zijn redelijk grote eieren. Zelf hebben de dames die mee eten ook een ei gepakt. Als ik iets beter kijk zie ik dat er een kuiken in zat. Ze peuzelen heerlijk de stukjes vlees ervan af, de pootjes en de veertjes en zijn kopje eten ze niet op. Baby chicken, zegt ze. Gelukkig hadden wij een normaal eitje.