Wang Pho - Elephant Haven - Krasae Cave

Pho – Elephant Haven – Krassae Cave,

7 december 15 km

We hebben een leuk resort. Love staat er in grote letters bij de ingang. We hopen niet dat de kamers per uur verhuurd worden want dat gebeurd in een stad heel vaak.

Gelukkig is dat niet het geval. Er zijn veel families met kinderen. Ze zijn allemaal feestelijk aangekleed en hebben een familie bijeenkomst. Er staan ook leuke gekleurde stalen zeecontainers als huisje ingericht. Rim Mee Nam resort

We fietsen eerst voor een kopje koffie. Langs de rivier is een heel leuk plekje, vintage ingericht met leuke zitjes, oude spulletjes zoals een oude beeldbuis tv, oude telefoons, oude klokken, transistor radio’s en geen Wifi. De eigenaar wil dat de mensen met elkaar praten ipv op hun mobiel te kijken. Er is ook heerlijk zelf gemaakt gebak. Hans gaat voor de chocolade taart, Mathilde voor de cheesecake en ik voor de oranje sinaasappel taart. 

Daarna zoeken we het Haven Elephantcamp op, bekend van de documentaire Love and Bananas. Lek, een Thaise vrouw trekt zich het lot van de olifanten aan. Ze probeert ze een beter leven te geven na rehabilitatie uit de toeristen industrie. Ze leven hier in de natuur, gaan in bad in de rivier en de toeristen mogen de olifanten schrobben met een harde borstel en sop in de rivier. Je kunt ze ook een emmer watermeloen geven.

Mathilde kiest ervoor om een olifant in bad te doen en eten te geven. Wij hebben dat 10 jaar geleden al een keertje gedaan.

We lopen met Pearl, en 2 verzorgers naar de rivier waar een strandje is.

Daar mag ze eerst lekker onderdompelen in de rivier. Daarna komt het borstelen aan de beurt. Alle kant worden geborsteld, ook achter haar oren. Mathilde en Pearl genieten er allebei erg van. Zo af en toe spoelt ze af in de rivier en spuit ons ook nat. Geweldige ervaring, niemand anders dan wij en de olifant.

Ze eet na het baden de watermeloen op. We kunnen het in haar slurf aangeven en ze stopt het in haar bek. Ook leggen we stukken direct op haar tong als ze die uitsteekt.

De mahouten zijn ook erg lief voor de olifanten. Kleine korte commando’s en ze luistert goed.

We fietsen richting Death railway. Een stuk rails tegen de klif opgebouwd,rails van de Birma spoorweg, diep onder de klif de rivier. Het is er erg druk met locals. De spoorweg is nog in bedrijf, er komt 2 keer een trein langs. Hij toetert hard en iedereen moet van de rails af. Er zijn een paar uitwijk mogelijkeden voor de mensen maar we zien ze ook gevaarlijke toeren uithalen om foto’s te nemen. Er is ook een cave met Boedha's.

We zien dat er met een koker met stokjes geschud wordt om een stokje eruit te laten komen met een nummer erop. Op de borden staat wat het nummer inhoudt. Het geeft een voorspelling voor de toekomst.

Mathilde heeft nummer 11, Ik heb nummer 20.

Na afloop lopen we via de markt en de eettentjes terug en eten we Pad Thai. Ik kijk in de keuken mee hoe het gemaakt wordt.

Ban Wang Pho – Banana resort en spa, 36 km

8 december

Van Wang Pho fietsen we Over weg 4032, een rustige weg langs de rivier en langs de spoorlijn. Langs verschillende stationnetje. Landelijk gebied. Muang Sing is een historisch park met de verste Kmer tempel in Thailand. We kopen kaartjes en fietsen het mooie schone park door. Bij de eerste stop zijn opgravingen. De werkers aan de spoorlijn, oa dhr. Van Heekeren uit Nederland is na de oorlog teruggekomen om onderzoek te doen. Er zijn graven gevonden van heel vroeger, o.a. pot scherven en gereedschappen van steen. Bij de grote Prasat Muang Sing Kmer Tempel kunnen we alles bekijken. Er staat een prachtig Boedha beeld uit de Kmer tijd. We nemen bij de stalletjes kip saté en pindasaus, papaya salade not spicy en stick Rice met Banana, gestoomd in een bamboestok. Het eten komt uit diverse kraampjes vandaan en de vrouwtjes zijn heel blij met m’n ons. Een 5 tal km verder is het National Museum. Buiten onder afdakje zijn weer historische opgravingen, 2,50 mtr diep is er gegraven en er liggen mensen begraven en ook weer pot scherven. Verder is er niet veel te zien. Er was wel een bewaker bij het in aanbouw zijnde gebouw maar daar konden we niet in. 2,5 km verderop is het Banana resort en spa. We nemen een mooie grote kamer in het hoofd gebouw. Ze zetten er een extra bed in en we hebben ontbijt de andere morgen. In de raft in de rivier hebben ze een gat uitgespaard, netten aan de zijkant en op de bodem en daar kunnen we in zwemmen. Je kunt er niet in weg drijven met de stroom mee, dus veilig. Heerlijk verfrissend na al het stof van het fietsen. Het restaurant serveert heerlijk eten, een beetje spicy maar we kunnen het net eten. De man die bediend is erg vrolijk en maakt grapjes met ons op zijn Thais.