Krit Rafthouse - River Kwai Jungle Rafthouse - Wan

Het is 's nachts fris. Bij de rivier in de jungle koelt het flink af. We hebben dan ook warme dekens op ons bed.

De volgende morgen lopen we naar het info centrum om te vragen of er een Ranger met ons naar de grotten wil lopen. Er zijn Kitti’s varkenssnoet vleermuizen in de cave. Kleine 3 cm grote vleermuizen met een wit snoetje. We het kleinste zoogdier op aarde.

Er zitten 6 dames op kantoor maar het antwoord is, no have. Eentje spreekt iets Engels. Ze pakt er stoelen bij voor ons om te zitten en we begrijpen niet waarom. Als ze ons niet kunnen helpen dan hoeven we niet te blijven. Na wat overleg door de dames vragen ze of 1 uur, na de lunch kan. Ja hoor, het meisje wat een beetje Engels spreekt gaat met ons mee. Als we na de koffie weer terug zijn, stapt iedereen mee neer buiten. Het hoofd van de administratie en de andere 5 dames. Die zijn student en lopen 3 maanden stage horen we. Het is hun 4e dag hier. Ze krijgen praktijk les. We hebben veel lol, Ben, Pon, Miauw en Eye. De andere namen ben ik vergeten. We hebben de route door de jungle vanmorgen al op eigen gelegenheid gedaan en lopen nu via een andere weg naar de grot. Het hoofd van de administratie weet de weg en heeft een zaklamp. Onderweg krijgen we uitleg over de natuur en bij de grot gaan we naar binnen een stijl glad trapje af. Een 50 tot 100 tal meters verder kunnen we de bats zien. Zo af en toe vliegt er eentje weg naar buiten. De dames zijn ook onder de indruk.

Eenmaal weer buiten lopen we de tegenovergestelde route van 's morgens weer terug.

Om 5 uur hebben we weer de douche onder de waterval.

We hebben voor de andere morgen een pick up geregeld naar de Hell Fire pass. Als we daar arriveren blijkt het informatiecentrum dicht te zijn. Het is de geboortedag van de vm koning en alles is dan gesloten. We kunnen wel de wandeling naar de Death Railway lopen. Er staan info borden om te lezen wat er allemaal gebeurd is. Erg indrukwekkend.

Na de koffie stappen we weer op de fiets richting River Kwai Jungle Raft House. 

We moeten naar de pier en worden vandaar 15 minuten verder met de boot naar het resort gebracht. Onderweg zien we 2 ijsvogels en mooie witte Zilver Reigers.

Aangekomen bij het River Kwai Jungle Resort is er gelukkig een kamer. Het is bij groepen van reisbureau's redelijk populair omdat het zo uniek is. Er is geen 

elektriciteit. Wij zijn er in 2005 met Christine geweest en vonden het toen zo bijzonder dat ik er nog een keertje naar toe wilde om het te beleven. 

Je kunt met een zwemvest aan op het einde van de raft in het water gaan en tot het begin je mee laten drijven. De rivier stroomt er sterk. 

Na het diner is er een dans en muziek voorstelling van de Mon Hill Ttribe. Ze dansen in traditionele danskleding en spelen op traditionele muziekinstrumenten.

Er zijn niet veel toeschouwers. Als ik ‘s nachts uit bed moet liggen we helemaal scheef. Het is laag water en de achterkant van ons huisje is naar beneden gezakt richting oever. Ik moet me aan de wand vasthouden. De andere morgen lopen we nogmaals het dorpje in om bij de mensen iets te kopen. Mathilde had haar zinnen op een traditionele sarong gezet maar die is gisteren al verkocht. De olifant Wandy staat er ook. Wij hebben vanmorgen om half acht al fruit en groenten aan haar gegeven bij de loopplank bij het Rafthouse. ’s Nachts mag ze in de jungle lopen. We worden uitgenodigd om bij de verjaardag van 2 mensen te komen. Ze zitten aan tafel en hebben veel eten staan. We proeven van de Bananasoup. Die smaakt erg lekker. We zingen Happy Birthday voor het kindje dat jarig is. 

Ieder uur vertrekt er van de raft een boot naar de pier. Vandaar nemen we een grotere boot waar ook de fietsen op mee kunnen. Gelukkig zat de camera en de tablet nog in Hans zijn voortasje. Zulke eerlijke mensen hier. De oversteek duurt 10 minuten en dan komen we bij het River Kwai resort aan. We moeten de fietsen en tassen naar boven sjouwen maar gelukkig helpt het personeel ons met sjouwen. We drinken ice coffee Bij het zwembad en vertrekken daarna over kleine wegen naar Wang Pho. Door landbouw gebieden, langs de rivier en door kleine dorpjes. Daar bekijken we 2 resorts aan het water maar het is er erg rustig, geen klant te bekennen en we kunnen er niet eten. Bij het derde guesthouse, Nam Mae Rim resort zijn 2 huisjes beschikbaar. We kunnen er ook dineren op het terras aan de rivier. De was is zo droog de andere morgen omdat het vol in de zon ligt. Er is free coffee en thee en toast. We willen hier nog wel een nachtje blijven maar het is vol. Dat is balen, weer op zoek in het dorp naar iets anders. De eigenaar belt een ander resort en neemt voor ons een optie op een kamer. We moeten zijn naam noemen, dhr. Surin. Hij is zo blij met ons als klandizie.