Hintok River Camp

'S Morgens hebben we in het open restaurant ontbijt. Er worden eieren gebakken naar wens, toast en yoghurt erbij.

Dat is wel fijn dat er melk of yoghurt is. Ik heb blaasontsteking en de medicatie die ik van huis heb mee genomen voor het geval, moet je met een melk product innemen. Na het ontbijt lopen we de trappen af naar de rivier. Er is een raft en een natuurlijke pool gemaakt. Het water komt uit de bergen voor de pool en is heerlijk warm., We gaan Er dan ook eventjes in om het te ervaren.

Inpakken en weer op weg. Er is ook nog een Hintok museum over de geschiedenis van het camp.

De mensen die hier vroeger gewerkt hebben aan de spoorweg ontdekten een aantal historische voorwerpen.

Nadat de oorlog voorbij was, hebben ze jaren later archeologisch onderzoek gedaan en heel wat spullen gevonden die er nu tentoongesteld liggen. Heel bijzonder dat ze hiernaar terug gegaan zijn, waar ze zo hebben afgezien. Er was ook een Nederlander bij het onderzoek betrokken.

Ddetails zijn ook de spoorbielzen die hergebruikt zijn in het camp, in het restaurant en de trap naar beneden naar de rivier.

Je loopt dan toch met een heel ander gevoel over de bielzen.

Vnaar fietsen we naar de rivier over een mooie asfalt b weg langs de plaatselijke bewoners die veelal in een traditioneel bamboe huisje wonen. Sommigen kunnen iets verdienen in het camp, anderen hebben een winkeltje waar je drinken kunt kopen. Welvaart is er niet maar de mensen zijn gewoon blij en gelukkig.

Er is een suspensions bridge waar alleen wandelaars, fietsers en brommers over kunnen. Een prachtige Tempel met 5 gekleurde Boedha's bekijken we.

In de buurt een Hiltribe dorpje waar we even kijken voor we een 10 km lusvormige tocht in de buurt over de landweggetjes doen. We zouden aan die kant van de rivier ook fietsend naar de volgende bestemming kunnen maar er zit een klim met een hoogte van 165 meter in en we weten niet goed hoe de weg is en of dat goed te fietsen is. Als we het vragen zeggen ze altijd dat het niet kan maar onze gastheer Chris heeft het al eens gedaan.

Toch doen we het niet en nemen de weg die iets minder stijl gaat dan gisteren. Ongeveer 10 km langzaam klimmen tot 309 meter.

De eerste km is goed te doen, daarna moeten we regelmatig afstappen en de fiets met bagage duwden, 8% helling, dat valt niet mee.

Er komt geen auto voorbij en als er iets voorbij komt is het 2 keer een bus die niet kan stoppen op de helling.

Bij de wegwijzer met de Hellfire Pass nemen we die. Een vlak stuk over de vm spoorweg. We komen bij de rotsen die de spoorwegwerkers moesten uitpakken en opblazen met dynamiet. We zijn er stil en emotioneel van. Zeer indrukwekkend. Na een aantal honderd meters wordt het een wandelpad in de jungle dus toch maar terug en proberen weer bij de weg te geraken. Dat is zo zwaar, We tikken de 375 hoogtemeters aan, hellingtjes van 8%, het is zwaar afzien maar natuurlijk niets vergeleken van wat de mensen vroeger hebben afgezien zonder goed eten en drinken. Een brommertje passeert ons naar beneden en zegt, nit noi, en houdt zijn hand schuin omhoog. Nit noi is een klein stukje. Daarna naar beneden. Het klopt ook, nog 2 stijlen stukjes klimmen en dan zoekend een stuk naar beneden. Hans is eerder boven en helpt ons onze fietsen naar boven duwen. Complimenten aan Hans.

Ddaarna zakken we naar 309 meter naar de hoofd weg en is het golvend naar onze volgende overnachting. Bij een oud mannetje nemen we koude cola en sinas, vullen het water weer aan. Een aantal km verder zijn er diverse restaurants waar we de lunch gebruiken.

We fietsen door naar het Say Ook Nationaal Parc.

Er zijn 2 mooie watervallen in het park.

Weer een suspensions bridge en op de rivier leuke raftbungalows. We nemen Krit raft houses. 2 huisjes voor ieder eentje. 3 Grote raft liggen voor de huisjes met hangmatten en grote tafels en stoelen om te eten.

De vrouw die ons help spreekt geen Engels en ze belt haar broer die zegt ga maar om 5 uur douchen in de waterval en daarna kom ik. Ik ben net wakker.

Als we geïnstalleerd zijn roept een jongen ons, dezelfde die ons heeft geholpen onze bagage van de fiets met een bootje naar de bungalow te brengen. De fietsen hebben we bij een huis in de tuin op de oever gezet. Die mensen letten erop. Ze staan op slot en er woont hier bijna niemand. Kom, roept hij en we hebben onze badkleding al aan. Handdoek mee en stukje zeep en shampoo.het restaurantvlot wordt met een motorboot naar de waterval getrokken en er onderaan met touwen vastgebonden. Hilarisch wat er dan gebeurd. 2 Belgische dames waren net aangekomen en moesten ook mee, een Zwitsers echtpaar gaat ook mee en kijkt met grote ogen hoe het allemaal gaat.

De waterval stort met donderd geraas naar beneden en wij staan op de punt van de boot eronder. Je moet je goed vasthouden anders wordt je eraf geslagen door de grote kracht van het water. Prachtig, iedereen gilt het uit van plezier.